वाघ आणि सिंहाची गोष्ट !

Marathi poem on the status of jungle, written by me 🙏🙏

होतं एक आटपाट जंगल, खुप तिथे प्राणी..

प्राण्यांची लागली शर्यत, झाली मोठी गंमत !

वाघ झाला राजा, मागे त्याच्या वझीर 

वझीर होता खंबीर, मात्र हातात त्याच्या खंजीर !

वाघ लागला भिऊ, झाला जणु मनिमाऊ..

करू लागला म्यॅवम्यॅव, झाली नुसती ट्यॅंवट्यॅंव !

आली एकदा रोगराई, वाघाला काही सुचे नाही..

वझीर म्हटला माझ्याकडे बघ, तोंड ठेव एकदम गप !

जंगलात होता एक सिंह, वाघ झाला पुर्ण ढिम्म..

वझीराला सुचली एक युक्ती, शोधून काढली नवी क्लृप्ति !

सल्ला त्याचा वाघाला, कर सिंहाची नक्कल..

सिंहांचं कुठलेही सत्कर्म, म्हण ही तर माझीच शक्कल !

सारखा दिसु लागला वाघ, वाटलं त्याला आता आपलाच राज..

प्रजा होती मोठी हुषार, त्यांना दिसला नुसताच साज !

प्रजेने पारखलं वाघाला, सलाम त्याचा वझीराला..

वाघ म्हण की मनीमाऊ, आहे नुसताच दिखाऊ !

एकदा तरी वाघासारखं वाग, मनीमाऊचं रूप त्याग..

वाघ-सिंहासारखी जोडी नाही, वझीर तर आमच्या ध्यानीमनीपण नाही !

आटपाट जंगल कंटाळल, गपचुप घरीचं बसलं..

वाट बघुं लागलं अच्छे दिनची, म्हटलं कुणीतरी पुन्हा येईल !

-जयवंत 

Image Courtesy: Wild Trails

Disclaimer: This is a story of a beautiful jungle and any resemblance to any human is purely coincidental and unintentional .